Josien Geerdink
Als beeldend kunstenaar werkt Josien Geerdink sinds 2011 vooral met glas. De glasobjecten en beelden worden gevormd in de oven door glascasting (gieten van vloeibaar gemaakt glas in een mal) of pâte de verre (glas opgebouwd met glaskorrels). Door haar eigenzinnige toepassing van de 'pâte de verre techniek' lijken deze objecten eerder van suikergoed of sneeuw gemaakt dan van glas. Zodra het licht haar werkstukken raakt, doet de schittering aan ijskristallen denken en komen de kleuren tot leven. Haar werken zijn niet transparant, maar leveren mysterieus gelaagde beelden op.
Veel van haar beelden vinden hun oorsprong in een winters bezoek aan Japan. Langs door sneeuwstormen verlaten straten van een oud poststadje stonden waterbronnen. Drinkplaatsen waar reizigers (en hun lastdieren) zich konden laven aan schoon drinkwater. De structuren die het bevroren, dooiend en stromend water creëerde op de omgeving, gaven haar de inspiratie om dit moment van transitie te verbeelden.
Van ijzig bevroren naar beweeglijk vloeibaar. De strak gespannen breekbare inertie (winter, fuyu) waar vloeibare levenskracht een weg door zoekt.
Daarnaast is Josien Geerdink ook erg geïnteresseerd in de spanning en energie die de structuren in glas, maar ook glas in combinatie met andere materialen oproept.
Zoals bij Drift. Wat doen een houten duig, gejut touw en een gehavend glazen zeil samen? Wat is hier gebeurd, waar gaat dit naar toe? En waarom 'groeit' er in haar serie Zivot glasleven uit een brok steen?
Verwondering en nieuwsgierigheid laten de kijker vrij om hierin zelf een moment van verandering te ervaren.