De portretten van Ludo Winkelman (1959) komen voort uit de installaties die hij maakt met beeld en geluid. Hierin staat de mens altijd centraal. Het muziektheater is voor hem een bron van inspiratie. Verder schildert hij vaak mensen uit andere culturen, mensen die dicht bij de natuur staan. De Westerse mens verlangt soms naar de schoonheid en eenvoud waarin deze mensen leven.