Over kijken en zien

Hoe is het mogelijk dat het in mijn fotowerk over het leven gaat terwijl er bijna geen mensen in voorkomen...
Misschien omdat je geen beweging en geluid nodig hebt maar juist stilte om iets van betekenis te voelen. Om tot de diepere lagen door te dringen hoef ik geen leven te maken. Dat doe je immers om indruk te maken op anderen. Mij gaat het er vooral om om mijn manier van kijken door te geven.
Hoe ik dan kijk? Dat zie je door zelf mijn werk te zien.
Een foto legt weliswaar een beeld vast, maar dat beeld was niet de werkelijkheid. Het is er slechts een stukje van. Bovendien is het losgemaakt van het grote geheel en stilgezet. Jij kunt erbij denken wat je wilt.
En jij denkt er andere dingen bij dan ik. Dus als jij mijn werk bekijkt, kijk je met mijn ogen maar je denkt er het jouwe bij. Want wat je ziet ben je ook een beetje zelf. En dat laatste bepaalt of je het interessant of mooi, lelijk of nietszeggend vindt.
In veel van wat ik laat zien gaat het om stilte, om natuur, architectuur en om de melancholie over wat er zou kunnen zijn...

Mijn fotowerk is opgebouwd uit meerdere lagen. Het basismateriaal bestaat uit de foto's die ik zelf maakte. Dan volgt een uitgebreide bewerking.
In die bewerking probeer ik terug te keren naar de associaties die ik had toen ik het beeld koos voor mijn camera. Daardoor verandert daar in meerdere of mindere mate iets aan. Het kan zijn dat de kleur verandert, dat er een ander beeld mee gecombineerd wordt, dat er spiegelingen of speciale effecten zijn. Het resultaat is iets nieuws dat toch herkenbaar blijft. En daar gaat het om: de bewerking maakt een wezenlijk deel uit van wat ik wil laten zien.

Herken je daar iets van?

Adriaan Brand

http://a-b-art.nl
http://www.flickr.com/photos/adriaan_brand